Respectfully Yours

Chapter 26

Anikka

Hindi ako nakatulog ng maayos, iniisip ko pa rin yung nangyari sa Cr grabe talaga. Kaya ito tinanghali

na ako ng gising.

Naramdaman ko rin na nag-aaway ang mga "alaga"ko sa tiyan, hindi kasi ako nakakain ng dinner nun,

nakaligtaan ko dahil sa kakaisip.

Lumabas na ako kaagad ng kwarto, wala akong pakialam kung nandoon ang hinayupak na iyon sa

labas, dahil kailangan kong tugunan itong kumakalam kong sikmura.

Paglabas ko agad kong nakita si Lukas, he's eating already.

Agad kong nakuha yung atensyon niya, dahil tumingin siya sa akin. Those looks, para niya akong

hinuhubaran, isama mo na pati yung ngisi niyang nakakaloko.

Kulang pa yata itong suot kong Tshirt at boxer shorts bilang pantakip sa katawan ko, para talaga akong

nakahubad sa harap niya.Tsk! Manyak talaga. Kailangan ko ba talaga na balutan yung sarili ko ng

mabuti, para maalis ang ganoong titig niya sa akin. Kailangan siguro yung nagmumukha pa akong

mummy? My Gas!

Dali-dali ko na lang binuksan ang ref at naghanap ng pwedeng makain. Nôvel/Dr(a)ma.Org - Content owner.

"Kain tayo."

Hindi ko siya pinansin, wala bang ready to eat dito.

I have no choice kundi ang saluhan siya. Alangan naman ngatain ko ang hilaw na karna at gulay dito. I

prefer to eat cooked.

Umupo ako ng hindi tumitingin sa kanya, hindi ko magawang tumingin sa kanya, dahil ayokong tignan

ang mga titig niyang nakakaloko.

"Bedhair huh?" Tumingin ako sa kanya, pero hindi ko siya kinibo dahil mas nagfocus ako sa pagkain,

gutom ako eh.

"Do you know that you look hot, specially you wear my clothes." Agad akong nabilaukan, nag-init agad

ang aking pisngi. What the fuck is he saying? Mukha ba akong hot nito, kung ano-ano yung naiisip

niya. But I am so distracted, bigla na lang ako nawalan ng ganang kumain.

Tinignan ko uli siya, ganoon pa rin ang titig at ngisi niya na sobrang nagdudulot sa akin ng pagkailang.

I wanna leave this place.

Maya maya nagtagpuan ko na lang ang sarili ko na naglalakad sa dalampasigan, pinagmamasdan ang

malinaw na dalampasigan.

Medyo makulimlim na ang paligid, pero maaliwalas pa rin ito. May kaunting mga taong naglalakad,

mostly yung mga girls wearing their bikinis. Ako lang ang naiiba sa kanila but the hell that I care, wala

naman mawawala sa akin kung naiiba ako.

Nalilibang na rin ako sa kakalakad, minsan ay nakakapulot din ako ng magagandang bato at shells.

Pero sa tinatagal tagal ng paglalakad ko dito bakit naman ganito makatingin ang mga babaeng ito sa

akin? Para akong hinuhubaran, Lukas lang ang Peg? Tss. O kaya porque naiiba lang ako ay may

karapatan sila na titigan ako ng ganun. My goodness!

Halos mapasigaw na lang ako na may kasama na akong naglalakad. Of course its him, wearing

sleeveless shirt at kitang-kita yung mga biceps niya. Shit pag di ko mapigilan maglalaway na ko. Oh

crap! No!

Siguro siya yung tinititigan ng mga hinayupak na babaeng ito. Tapos itong katabi ko na naman hay

nako gustong gusto pa ang pagtitig sa kanya na ganun. Tss masyado siyang nagwagwapuhan sa sarili

niya but fuck! Mukha siyang kabayo.

Binilisan ko na lang ang paglakad dahil naiirita ako sa ambiance niya ngayon.

Pero ewan ko ba parang nagsisi ako nung binilisan ko ang aking paglakad, dahil nilapitan siya

babaeng tumititig sa kanya and she's flirting him, and his flirting back! Hindi ko maintindihan ang sarili

ko pero nakakaramdam ako ng inis between them. Yung gusto ko siyang itulak palayo sa kanila.

Nakakirita kasi!

Sa sobrang irita ko na ay tinalikuran ko na sila at naglakad muli.

Pero agad bumuhos ang ulan, nilagay ko ang kamay ko sa ulo ko, para kahit papaano ay may

panangga ako sa ulan. I was expecting someone's help me to make silong but.

Iba ang sinisilungan niya, those girls who wears bikini he's flirting with.

Natameme na lang ako, ni hindi na ako makalakad

I hate this feeling.

But, there is pain..

Parang nakakaramdam ako ng inggit.

and of course I am really mad, How could he let me under the rain. Porque mga sexy lang yung

kasama niya nakalimutan na niya ako.

Akala ko pa man din ay babalikan niya ako, pero hindi.

So I guess I must walk alone under the rain.