The Fall of Thorns 2: Austin McClennan

Chapter 13

“IS IT… normal to want to hear your friend’s voice over and over again? To want to see him always?”

may halong pagtataka sa boses na tanong ni Maggy kay Clarice habang nasa veranda sila ng

tinutuluyan niyang kwarto. Araw-araw siyang dinadalaw nito.

Tuwing Sabado ay buong araw na naglalagi ang babae sa mansiyon ng mga McClennan kasama ang

asawa nitong si Alano, katulad na lang nang mga sandaling iyon. Sa tuwina ay kinukuwentuhan siya

nito ng mga bagay tungkol sa sarili niya, sa kanyang mga magulang, sa kakambal niya, sa Tito Harry

nila at sa negosyong pinamamahalaan niya.

Sa sandaling naipaliwanag sa kanya ni Clarice ang bigat ng trabaho niya bilang CEO ng YCM ay

ginusto niya na kaagad na bumalik sa Nevada. Pero hindi niya pa kaya. Ang dami niyang

kinatatakutan, ang daming mga bagay na ipinag-aalala. At kung magpapakatotoo lang si Maggy sa

sarili ay aaminin niyang hindi niya mahanap ang masayang bahagi ng pagkatao na madalas ay

inilalarawan patungkol sa kanya ni Austin. Dagdag pa roon ang para bang kabaliktaran na mga kwento

ni Clarice.

Kung ilarawan siya ng kaibigan ay para siyang isang masigasig na nagtatrabaho na wala nang

pakialam sa paligid niya maliban sa negosyong pinamamahalaan. Na para bang wala siyang oras para

lumabas at pagmasdan ang ganda ng mundo, na ayon kay Austin ay siya raw palagi nilang ginagawa

na dalawa noon. Tuwing nagkukuwento si Clarice ng tungkol sa kanya, pakiramdam niya ay ibang

version niya ang naririnig. But Clarice’s story seemed genuine. And so was Austin.

Napahugot si Maggy ng malalim na hininga.

The problem with not knowing who you are is that you could never guess the truth, mapait niyang

naisaloob.

Kapag nasa paligid si Austin at siya namang nagkukuwento ay parating tahimik at sumasang-ayon lang

si Clarice sa isang tabi. Kaya siguro ang binata ang higit na nagsasabi ng totoo. Isa pa ay kay Austin

siya mas komportable. Pero isa sa mga darating na araw ay plano niya pa ring hulihin ang mga ito.

Plano niyang magkasarilinan silang tatlo at sabay na usisain ang dalawa.

“Hindi talaga nakakalimot ang puso,” narinig niya na halos pabulong na sinabi ng kaibigan. Mula sa

pool area sa ibaba ay nalipat ang mga mata niya kay Clarice.

“Ano ang ibig mong sabihin?”

“Lagi mo bang naaalala si Austin?” sa halip ay ganting-tanong nito.

Nag-iwas si Maggy ng mga mata. Muling bumalik ang atensiyon niya sa pool area. Namilog ang mga

mata niya nang makita ang pagdating doon ni Austin. Itim na trunks lang ang saplot nito. Agad na

naglakbay ang mga mata niya sa katawan ng binata.

Iyon ang kauna-unahang pagkakataong nakita niyang ganoon lang ang suot ni Austin. Alam niya nang

malalapad ang dibdib nito. Ilang ulit niya nang naramdaman iyon sa ilang beses na pagyakap nito sa

kanya pero ang makita niya iyon ay iba pa rin pala. Sa liwanag na nagmumula sa haring araw ay mas

lumitaw ang pagiging mestizo nito. Kay sarap nitong pagmasdan nang mga sandaling iyon. He looked

like a beautiful work of art.

I wonder how it would feel if I’d run my fingers over his chest… Mayamaya ay naipilig ni Maggy ang

ulo. Normal lang ba ang ganoong isipin? Bumilis ang pagtibok ng puso niya nang lumingon sa

direksiyon nila ni Clarice si Austin. His eyes seemed to be smiling.

“Do you want to join me here?” may-kalakasan ang boses na tanong ng binata.

Mabilis na umiling si Maggy. “N-no, but thank you,” may halong tensiyon sa boses na sagot niya.

Tumango lang ang binata mayamaya ay nag-dive na sa swimming pool. He swam gracefully.

Napalunok siya. Sandali pa siyang nanghinayang nang hindi na masilayan nang buo ang katawan nito.

“Ano ba ‘tong mga naiisip ko?”

“You can tell me about it, Maggy,” mayamaya ay malambing nang sinabi ni Clarice. “Nang hindi ka pa

nagkakaroon ng amnesia, aminado akong bihira kang maging open sa mga nararamdaman mo. You

have always been strong. You were so afraid to expose your feelings because you didn’t want to be

vulnerable. Pero iba na ang sitwasyon ngayon. Kaya kung may mga tanong ka, sabihin mo sa akin

para matulungan kita.”

Sandaling nakagat ni Maggy ang ibabang labi. “I… I feel more strange than ever the night Austin k-

kissed me. Kung noon, hindi ako makatulog sa pag-aalala para sa kinabukasan ko, ngayon naman

hindi ako makatulog sa kaiisip sa nangyaring halik sa aming dalawa.”

Walang usapang namagitan sa kanila ni Austin matapos siyang halikan nito sa sinehan noon.

Kunsabagay ay hindi niya rin naman alam kung ano ang sasabihin tungkol doon. “Alam kong mali ito.

Hindi dapat ako nakakaramdam nang ganito dahil magkaibigan kami. But I… I just can’t control my

feelings. And now, I’m silently wishing to always see him with just his trunks. Geez, it was such a

beautiful sight.”

Naramdaman ni Maggy ang pag-iinit ng mga pisngi nang malakas na tumawa si Clarice, tawang para

bang punong-puno ng pagkaaliw. Pero nagpatuloy pa rin siya dahil wala na siyang iba pang

mapagsasabihan tungkol sa bagay na iyon. “Kapag pumapasok siya sa trabaho at naiiwan ako rito,

gusto ko siyang tawagan parati. Gusto kong marinig ang boses niya. Gusto ko siyang parating nakikita.

Austin is such an adorable man.” Sa kabila ng nadaramang hiya ay ngumiti si Maggy. “Napakabuti niya

sa ‘kin. Hindi ko alam kung gano’n ba talaga siya. Wala naman siyang sinasabi para maliwanagan man

lang ako.” Nawala ang ngiti niya. “Come to think of it, ni hindi ko pa pala siya natatanong kung may

girlfriend na siya.”

“For the past years, I haven’t seen you smile like you did a while ago,” namamanghang sinabi naman ni

Clarice. Pinakatitigan nito si Maggy. “Suddenly, I feel like I’m seeing the thirteen-year-old you. You were

suddenly alive… and sassy.” Namamasa ang mga matang mahigpit siyang niyakap nito sa kabila ng

pagkasorpresa niya.

“Ngayon ay naiintindihan ko na nang husto si Austin sa gusto niyang mangyari. You’re back, Maggy.

The side of you that you have kept hidden for years is slowly coming back. Ganyang-ganyan ka rin

noon sa first crush mo. Aligaga pero masaya.” Kasabay nang paghigpit ng yakap sa kanya ay ang

masiglang pagtawa nito. “I’ve missed this side of you, best friend!”

“Clarice—”

“`Wag kang mag-alala, walang girlfriend si Austin. Hindi siya palaging magmamadaling umuwi rito kung

meron. Wala rin siyang nililigawan ngayon. What you feel towards him is just normal, believe me.”

Matamis na napangiti si Maggy sa mga narinig. This content provided by N(o)velDrama].[Org.

“Come on, I know you wanna giggle or shout. Don’t be a killjoy,” nanunukso ang boses na dagdag pa ni

Clarice. “Ganyan ka dati, eh. Let that scream out.”

Humagikgik siya. For some reason, Clarice was right. She really wanted to scream. She was feeling

quite high at the moment. “Hindi pwede. Nasa `baba lang si Austin. Baka marinig niya tayo.”

Ibinaon na lang niya ang mukha sa balikat ni Clarice saka impit na tumili. Nang lumakas ang tawa ng

kaibigan ay saka lang siya tuluyang napanatag sa presence nito. Sa kasalukuyang estado nila ay noon

niya naramdaman nang husto na totoo ngang malapit siya rito.

“YOU ARE trying to seduce Maggy,” bakas ang amusement sa boses na sinabi ni Alano kay Austin

pag-ahon niya sa swimming pool. Ibinato nito ang tuwalya sa kanya na ipinatong niya kanina sa

ngayon ay kinauupuan na nitong reclining chair. Mabilis na sinalo niya iyon.

Nagkibit-balikat si Austin at pilyong ngumiti. “Maybe.”

Hindi niya nakasanayan ni minsan ang magpakitang-gilas. Pero para sa atensiyon ni Maggy ay

nakahanda siyang subukan. Mabuti na lang at mukhang mahaba-haba pa ang panahon niya. Ayon sa

doktor ng dalaga ay walang kasiguruhan kung babalik pa ba ang alaala nito. Mahaba pa ang oras niya

para ipaalala rito ang pagmamahal na naramdaman para sa kanya. Pagsulyap ni Austin sa veranda ay

nakita niyang mahigpit na magkayakap sina Clarice at Maggy.

Napanganga si Austin. During those times that he was trying so hard to swim as gracefully as he can,

Clarice and Maggy was just up there having their own moment? Heck! Naiinis na nilingon niya ang

natatawa nang kapatid. “Your wife is stealing my supposed-to-be moment, Kuya. Nakita mo naman na

pala ang ayos nila. Sana sinenyasan mo man lang si Clarice na tumabi-tabi nang kaunti para nakikita

pa rin ako ni Maggy rito.”

“Kung magpapasikat ka kasi, siguruhin mong walang ibang tao para `di ka ma-outshine ng iba.”

Ngumisi si Alano bago ito nagseryoso. “Last night, Clarice told me that Maggy was a sassy, naughty

girl before our father meddled with the Alvero and de Lara’s lives. And this afternoon, I think I just saw

a glimpse of that sassy girl. At sigurado akong nakita rin ‘yon ni Clarice. That explained their sudden

moment.” Marahang ngumiti si Alano. Bumalik ang mga mata nito sa dalawang babaeng kasalukuyan

nang naghahagikgikan sa veranda.

Kahit si Austin ay sandali ring nasorpresa. Parang bumuo ng sariling mundo ang magkaibigan. Hindi

pa niya nakitang ganoon ka-carefree si Maggy. Pakiramdam niya ay hinaplos ng kung anong mainit na

bagay ang kanyang puso. Ganoon dapat ang buhay ni Maggy, ganoon talaga dapat ito kasaya kung

hindi lang sa kanyang ama na siyang umagaw ng kislap sa mga mata nito. Bumagsak ang mga balikat

niya sa naisip.

“I’m seeing changes now, bro,” pagpapatuloy ni Alano bago ibinalik ang mga mata kay Austin. “Kaya

kahit alam kong tututol sa sasabihin ko si Clarice, I’m urging you to push through with your plan. Dahil

sinong nakakaalam? Baka kalaunan ay magustuhan ni Maggy ang dating siya at hindi niya na maisip

na balikan ang buhay niya bago ang aksidente sakaling bumalik man ang alaala niya. Make her realize

the things she would miss if she’d leave your side. Lumikha ka ng mundo na hindi niya na gugustuhing

iwanan pa.”

“Gano’n ba ang ginawa mo noon kay Clarice?”

Tumango si Alano. “Hanggang ngayon, walang nagbago. Gano’n pa rin ang ginagawa ko. And I advice

you to do the same. Mahirap ang kalaban natin dito, Austin. It was their parents’ death; it was the hate

that had been buried inside their hearts for years. At ang galit na ‘yon, pwede pa ring bumangon at

sumiklab anumang oras. At—”

“At doon sa bagay na iyon tayo talo.” Bumuntong-hininga si Austin. “Naiintindihan ko, Kuya,” aniya

habang inaalala ang naging pagbisita noon ni Maggy sa kanyang mga magulang sa Olongapo. “In fact,

I understand so much better than you think I do.”

NAGISING si Maggy nang maramdaman ang paglalakbay ng pamilyar na mga kamay na iyon sa

kanyang likod at pababa pa. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mga mata mayamaya ay bahagyang

iniangat ang ulo mula sa pagkakasandal sa dibdib ni Austin. Noong nakaraang gabi matapos ng

matamis na pinagsaluhan nila at matutulog na sana siya ay binuhat pa siya ng binata at pinahiga sa

ibabaw ng katawan nito.

“The knowledge that you’re leaving brought me so much fear,” naalala ni Maggy na sinabi pa ni Austin.

“That’s why I wanted to continuously feel you; your warmth, your body next to mine and everything

about you.”

Gustuhin mang magprotesta ay hindi niya na nagawa dahil pagod na pagod ang kanyang pakiramdam.

Bukod doon ay gusto niya rin ang kasalukuyang posisyon nila, gusto niya ang pakiramdam na

nakalapat ang kanyang dibdib sa dibdib nito. Gusto niya ang pakiramdam na magkasanib ang kanilang

mga katawan hanggang sa kanilang pagtulog.

It was making her daydream for a while that their hearts, bodies and souls were one. Natatandaan niya

pa ang pagyakap sa baywang ng binata kasabay ng pagpalibot ng mga braso nito sa kanyang likod

bago siya tuluyang nakatulog.

“Good morning,” halos pabulong lang na sinabi ni Maggy kay Austin nang makita niyang mulat na rin

ito.

Kuminang ang mga mata nito. “This is beyond a good morning, sweetheart. Ito ang pinakamagandang

umaga sa buong buhay ko.” Masuyo itong ngumiti. “How are you feeling right now?”

“Still sore,” namamaos na sagot ni Maggy at muling idinikit ang pisngi sa dibdib ng binata. “I still want

to rest but your hands have been bothering me,” nanunuksong dagdag niya bago ipinikit ang mga

mata. “`Lipat na kaya ako sa kama?”

“No.” Mabilis na yumakap kay Maggy ang mga braso ni Austin. “Dito ka lang. I love the feeling of you

lying on top of me. I promise I’ll behave. Thank you for last night. Now, go back to sleep, sweetheart. I

love you.”

“Hmm…” Naghihikab na tumango na lang si Maggy. Gusto niya pa talagang matulog pero agad na

naglaho ang kahuli-hulihang bakas ng antok niya nang maramdaman ang buhay na buhay na bagay

na iyon na nagpapahiwatig sa kanyang sikmura. Nag-init ang kanyang mga pisngi. “Austin!”

Natatawang ibinaba na siya ni Austin sa kama. Mabilis na kinintalan siya ng halik sa mga labi bago nito

hinigit ang kumot at itinakip hanggang sa kanyang leeg.

“I’m sorry. My body had never reacted this way to someone before. Sa ‘yo lang naman ako

nagkakaganito.” Hinaplos ng binata ang kanyang mga pisngi. “With you, it seems like my heart, body

and soul have minds of their own.”

Hindi nakasagot si Maggy dahil ganoon din ang mismong nadarama niya. Simula nang mahalin niya

ang binata ay hindi niya na kontrolado pa ang sariling katawan pati na ang puso niya. Sa kabila ng

matinding galit sa ama nito ay hinahanap-hanap niya pa rin ang mga halik at haplos ng binata.

“I feel like the most honored man for being the first in your life, sweetheart. Not that it would matter if I

was the second or third though. O kahit pang-ilan pa. Basta ang mahalaga ay ako ang huli. Pero higit

pa sa regalo ang ibinigay mo sa akin kagabi. Thank you, Maggy. And I’m sorry. I know you’re still hurt.”

Inginuso ni Austin ang ibabang bahagi ng katawan niya. “Down there, most especially.”

Nahaplos ng binata ang batok nito. “Kaya sa sala na muna ako. I couldn’t stay near you without

burning, without the need to feel you again and to make love to you again.” Bumangon na ito sa kama.

“You are the loveliest woman I’ve ever been with. And this is crazy but even when you’re fully covered

right now, it still... Turns me on knowing that you don’t have anything underneath.”

Nang tumayo na ang binata ay biglang nakaramdam ng pagkaalarma si Maggy na agad ding nawala

nang mabistahan niyang muli ang kakisigan nito. She had always known that Austin was gorgeous. But

looking at him right now without anything on, she realized that Austin was more than that. He was sexy.

And he can be extremely seductive if he wanted to.

And he was hers for the taking.

Inalis ni Maggy ang kanyang kumot at bumangon na rin. Hindi nakaligtas sa kanya ang paghugot ng

marahas na hininga ni Austin. Tumayo na rin siya at sinalubong ang mga mata ng binata. Sa isang

iglap ay nag-iba ang paraan ng pagkakatitig nito sa kanya, punong-puno na ng init ang mga mata

nitong parang kay raming gustong ipahiwatig. Desire was written all over his face.

“What are you doing?” namamaos na tanong ni Austin.

May isa pang bagay na na-realize si Maggy nang umagang iyon. Austin was really far from being a

nerd. Yes, he loved books, he loved geography, he loved staying anywhere where there was library but

that didn’t prevent him from being a hot-blooded man who knew what he wanted and who knew how to

get it.

“I’m going on a shower. Tutal ay hindi na rin naman ako makatulog.” Tinalikuran niya na ang binata at

naglakad na siya papunta sa banyo sa loob ng kanyang kwarto.

Ilang sandali pa ay naramdaman ni Maggy ang pagsunod ni Austin. Niyakap siya nito mula sa kanyang

likuran dahilan para matigil siya sa paglalakad. Ang isang kamay nito ay nagpunta sa kanyang dibdib

habang ang isa naman ay naglakbay patungo sa sentro ng kanyang pagkababae. Hinalikan siya nito

sa kanyang batok. Hindi niya napigilan ang pagsinghap.

“You’re still sore. And I believe you need someone to assist you in the bathroom.” Nagtagal ang kamay

ng binata sa ibabang bahagi ng kanyang katawan, nanunukso, nagpapahiwatig. “I know a way to

lessen the pain. Will you let me?”

Sa kabila ng lahat ay napangiti si Maggy. “Kagabi ka pa nananamantala, ngayon ka pa nagpaalam.”

He laughed but even that sounded sexy in her ears. Marahang hinatak na siya nito papasok sa banyo

at ‘inasistihan’ doon katulad ng sinabi nito. That morning, he made love to her in the bathroom.

“I love you, Maggy!” he exclaimed as their bodies joined together once more. “I love you so much!”